Doom 3: BFG Edition Review (2025)

Gerelateerde artikelen:

Een gamer met een beetje historie zal zich vast nog wel het moment kunnen herinneren dat Doom 3 verscheen. Het was niet de game waar iedereen op hoopte. De game deed het anders dan andere shooters, het tempo was vooral in het begin bijzonder laag en het verplicht wisselen tussen zaklamp en wapen kon op veel onbegrip rekenen.

Toch was het een prachtige first person shooter, die een typisch sfeertje neerzette en slimme gameplay-elementen kende. Daarbij zette id Software met de shooter dan eindelijk een verhaal neer (iets wat ze daarvoor onzinnig vonden voor een FPS), waardoor je een echt doel had op Mars. Vooral de totale paniek die uitbreekt tijdens een missie die doorsnee zou moeten zijn, wordt (ook nu nog) erg sterk neergezet.

Ik ben echter minder te spreken over de bewegingen van de tegenstanders. Dan heb ik het niet zozeer over de animaties zelfs, maar meer het gedrag van vijanden. Het lijkt een combinatie van een niet al te sterke AI en een beperkt pakket aan bewegingen. Vooral de militairen die je tegen zal komen, laten zich wel erg makkelijk kennen. Ze lopen vaak een hoekje om, kiezen positie, om vervolgens te gaan schieten en pas weer te gaan bewegen als de actie voltooid is.

Tevens is de besturing wat stroef en ook klinken je schietijzers als speelgoedpistooltjes. Door dat soort details merk je dat Doom 3: BFG Edition simpelweg achterhaald is. We zijn al mijlen verder op shooter-gebied en id Software heeft er weinig aan gedaan om de game qua gameplay en geluidseffecten te moderniseren.

Dat had ik ook niet verwacht, maar je mist daardoor wel bepaalde elementen die nu als standaard worden beschouwd in first person shooters. Als je het zo bekijkt, is deze editie niet de perfecte introductie voor nieuwe spelers, maar meer een stukje nostalgie voor gamers die het allemaal nog een keer willen beleven.

Zij krijgen dan wel weer een flink pakket voor hun kiezen. Naast Doom 3 bevat deze editie namelijk Doom 1, Doom 2, Doom 3: Resurrection of Evil en The Lost Mission. Deze laatste missie is nog niet eerder verschenen en heeft een hoger tempo dan Doom 3 zelf. Het is simpelweg iets meer knallen zonder nadenken, met elementen uit zowel Doom 3 als Resurrection of Evil. Het is absoluut meer van hetzelfde (bepaalde stukken level zijn zelfs overgenomen uit Doom 3), maar het houdt je wel weer een flink aantal uurtjes zoet.

Ook de uitbreiding Resurrection of Evil is goed voor wat extra spelplezier en voegt wat interessante gameplay-elementen toe ten opzichte van Doom 3. Zo kun je in de weer met de ‘Grabber’, de id-versie van de Gravity Gun uit Half-Life 2. Ook kun je de tijd vertragen, waarmee er zelfs wat puzzelelementen zijn verwerkt in de uitbreiding. Deze elementen doen hun werk, maar hebben we inmiddels al tig keer zien langskomen in meer recente shooters.

Ben je na Doom 3 nog niet klaar, dan kun je ook nog Doom 1 en Doom 2 opstarten. Middels een keuzemenu wanneer je de game opstart, kun je namelijk gaan voor één van de drie delen, waarbij je opmerkelijk genoeg niet vanuit Doom 1 en 2 terug kan naar dit beginscherm, terwijl Doom 3 dit wel toelaat. Het valt daarbij op dat er weinig is gedaan met de eerste twee Doom-delen.

Het is wat het is, en je zult het dan ook moeten dan met zwarte balken in je beeld, aangezien breedbeeld in die tijd nog niet bepaald de standaard was. De besturing is netjes overgezet naar de huidige controllers, maar je kunt uiteraard niet vrij bewegen met je cursor. Het is niet gek dat id dit in stand heeft gehouden, aangezien de games nu eenmaal zo waren destijds. De keuze om daar niet aan te sleutelen, is wat mij betreft een logische.

Hoewel er nauwelijks iets is veranderd, heeft id Software bijvoorbeeld online features in de game verwerkt, waaronder leader boards (waarmee je een recordtijd neer kunt zetten) en online spelmodi. Jammer genoeg kon ik nog niemand vinden die een gezellig potje met me wilde death matchen. Split screen behoort ook tot de mogelijkheden en ik ga er vanuit dat id Software het online element goed heeft neergezet.

Dat zeg ik ook omdat ik wel geluk had toen ik een multiplayer-potje Doom 3 probeerde. Een feature die destijds niet erg prominent aanwezig was in de titel en erg simpel is qua opzet. In de Doom 3: BFG Edition is dat niet anders en ik verwacht dan ook niet dat hele volksstammen de online netwerken gaan bevolken voor een multiplayer-potje Doom 3. De mogelijkheid is er in ieder geval wel.

Gerelateerde artikelen: